Gen Doy ‘The Leper’s Bell’ / Ηνωμένο Βασίλειο
Επέλεξα να κάνω ένα ηχητικό έργο σε σχέση με το νησί Λαζαρέτο κοντά στην Κέρκυρα. Κατά τη διάρκεια της ιστορίας του υπήρξε μοναστήρι, μέρος για την απομόνωση των λεπρών, στρατιωτικό νοσοκομείο και στρατόπεδο συγκέντρωσης για τους Έλληνες μαχητές της Αντίστασης κατά των ναζιστικών δυνάμεων, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Έτσι το μέρος αυτό σχετίζεται τόσο με την απειλή θανάτου από ασθένειες, όσο και από την απειλή του θανάτου από ακροδεξιά πολιτικά κινήματα.
Ως νησί, μπορεί να είναι ένα καταφύγιο, ένα άσυλο, μια φυλακή από την οποία είναι δύσκολο να ξεφύγεις. Ως νησί μπορεί να απειλείται από την αύξηση της στάθμης της θάλασσας. Όπως και με πολλά νησιά, θα μπορούσε να είναι ένα μέρος όπου οι μετανάστες φτάνουν μέσα από τα επικίνδυνα θαλάσσια ταξίδια τους, αλλά και ένα μέρος όπου εγκαταλείπονται για να ξεχαστούν.
Αυτό το συγκεκριμένο νησί δημιουργεί πολλές εικόνες στο μυαλό μας. Όχι μόνο σχετικά με τον ιό που έχει εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο, αλλά σχετικά με τους πολλούς κινδύνους που αντιμετωπίζουμε ως άνθρωποι… την προσφυγική κρίση, την έλλειψη ανεκτικότητας, τη μισαλλοδοξία, τους κινδύνους από τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής.
Αυτοί οι παλαιοί αλλά και οι σύγχρονοι κίνδυνοι εκφράζονται μέσα στο ηχητικό έργο μου, με τις καμπάνες. Ακούμε το καμπανάκι που ειδοποιεί τους περαστικούς για τη διέλευση ενός μολυσμένου- ασθενή, ώστε να κρατηθούν μακριά του. Την καμπάνα της εκκλησίας που χτυπάει για να ανακοινώσει κάποιο συμβάν, ίσως έναν θάνατο, αλλά και τον ήχο της σημαδούρας που χτυπάει στη θάλασσα για να προειδοποιήσει τα πλοία για υποβρύχιο κίνδυνο. Ο προειδοποιητικός ήχος της καμπάνας είναι εκεί για εμάς και πρέπει να τον ακούσουμε.
